Jeśli zgon nastąpił w domu, pierwszym krokiem jest zawiadomienie Pogotowia Ratunkowego:
z telefonu stacjonarnego: 999 / z telefonu komórkowego: 112.
Po przybyciu Pogotowia, lekarz lub osoba uprawniona do stwierdzenia zgonu wypisuje kartę zgonu, po tej czynności można powiadomić Zakład Pogrzebowy o zgonie i prośbie zabrania osoby zmarłej do kostnicy (żadnemu zakładowi nie można zlecić przewozu bez stwierdzenia zgonu przez lekarza). Kartę zgonu możemy sobie skserować kilkakrotnie, ponieważ w tym dokumencie podana jest przyczyna zgonu, która później przydaje się przy sprawach spadkowych, w bankach oraz innych instytucjach ubezpieczeniowych.
Z kartą zgonu, dowodem osobistym, paszportem, oraz książeczką wojskową udajemy się do Urzędu Stanu Cywilnego, na terenie tej gminy, w której nastąpił zgon (nie udajemy się tam gdzie osoba zmarła była zameldowana, lecz tam gdzie nastąpił zgon).
Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego, na podstawie w/w dokumentów wystawia akt zgonu (wyrobienie aktów zgonu można też zlecić zakładowi pogrzebowemu). Dopiero teraz możemy zająć się pochówkiem, czyli odwiedzamy Księdza z parafii zmarłego, oraz biuro cmentarza na którym planujemy zorganizowanie ceremonii pogrzebowej. Do pochówku potrzebujemy kartę zgonu potwierdzoną przez USC (ta trafia do ewidencji cmentarza), oraz akt zgonu.

- W pierwszej kolejnośći najlepiej skontaktować się z zakładem pogrzebowym, aby pokierował Rodzine Osoby Zmarłej jakie najlepiej podjąć czynośći. Jeśli nie skontaktujemy sie to możemy postępować według poniższego schemtu.

-Udać się do szpitala aby odebrać kartę zgonu, wystawioną przez lekarza oraz dokument przeznaczony do prosektorium;

-Z kartą zgonu i dowodem osobistym osoby Zmarłej należy udać się do Urzędu Stanu Cywilnego w miejscowości, w której nastąpił zgon, po akty zgonu;

-W miarę możliwości jeszcze tego samego, względnie następnego dnia, należy skontaktować się lub udać do Zakładu Pogrzebowego wraz z dokumentami i omówić wszelkie kwestie związane z ceremonią pogrzebową oraz jej przebiegiem.

-dowód osobisty wnioskodawcy,
-dowód osobisty osoby zmarłej (o ile został zwrócony przez USC),
-akt zgonu (jeżeli nasz firma załatwia wszelkie formalności na cmentarzach i w ZUS – potrzebne będą przynajmniej 2),
-legitymacja emeryta-rencisty(ZUS,MSWiA,WBE) lub dokument potwierdzający opłacenie składek emerytalno-rentowych(KRUS) (w przypadku,
  gdy my odbieramy zasiłek).

Mogą być potrzebne także inne dokumenty, jednakże przy każdym pogrzebie ustalane jest to indywidualnie. Zależne jest to chociażby od rodzaju pogrzebu (tradycyjny lub urnowy) czy cmentarza na którym pochowana będzie osoba zmarła. W przypadku zgubienia legitymacji emeryta-rencisty zmarłego, nadal istnieje możliwość otrzymania zasiłku pogrzebowego,który wynosi 4.000 zł. Warunkiem wypłaty świadczenia jest posiadanie ostatniego odcinka renty lub emerytury zmarłego.

Zasiłek pogrzebowy przysługuje w razie śmierci:

ubezpieczonego - osoba podlegająca ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym;
osoby pobierającej emeryturę lub rentę;
osoby, która w dniu śmierci nie miała ustalonego prawa do emerytury lub renty, lecz spełniała warunki do jej uzyskania i pobierania;
członka rodziny - przez członków rodziny należy rozumieć:

-małżonka (wdowa i wdowiec), także będący w orzeczonej przez sąd separacji;
-rodziców, ojczyma, macochę oraz osoby przysposabiające;
-dzieci własne, dzieci drugiego małżonka, dzieci przysposobione i dzieci umieszczone w rodzinie zastępczej;
-przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności inne dzieci niż w/w
-rodzeństwo;
-dziadkowie;
-wnuki;
-osoby, nad którymi została ustanowiona opieka prawna.

Warto zaznaczyć, że zasiłek pogrzebowy przysługuje także w razie śmierci ubezpieczonego, którego ubezpieczenie ustało pod warunkiem, że jego śmierć nastąpiła w okresie pobierania zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego lub zasiłku macierzyńskiego. Zasiłek pogrzebowy może być pobierany tylko z jednego tytułu.

Gdy zgon nastąpił w wyniku wypadku, samobójstwa lub gdy podejrzewane jest morderstwo, wezwane Pogotowie zawiadamia Policję, ta zaś zawiadamia Prokuraturę na terenie której miał miejsce zgon.

Osoba Zmarła trafia do Zakładu Medycyny Sądowej na sekcję zwłok, aby ustalić przyczynę zgonu.

Podczas sekcji musimy udać się do Prokuratury która była obecna na miejscu zgonu, po zezwolenie na wydanie ciała zmarłego po przeprowadzonej sekcji zwłok (bez tego dokumentu Zakład Medycyny Sądowej nie wyda nikomu ciała zmarłego).

W tym przypadku kartę zgonu dostaniemy w Zakładzie Medycyny Sądowej, z którą udajemy się do Urzędu Stanu Cywilnego po akt zgonu (dalej to ma być ten sam urząd, na terenie którego doszło do zgonu np: wypadek miał miejsce na drodze nr 53 w gminie Pasym, to udajemy się po akty zgonu do Pasymia, a nie tam gdzie była wykonywana sekcja zwłok np. Olsztyn, lub miejsce zamieszkania, czy zameldowania zmarłego).

Niejednokrotnie w celu realizacji prawa pochowania zmarłego lub wykonania jego ostatniej woli co do miejsca pochówku, konieczne jest przemieszczenia jego zwłok na terenie państwa, czy też sprowadzenie ich zza granicy. Przewożenie zwłok jest dozwolone osobom uprawnionym do pochowania zmarłego, za pozwoleniem, w specjalnie do tego celu przeznaczonymi środkami przewozowymi.

Prawo do pochowania osoby zmarłej ma jej najbliższa pozostała rodzina, a mianowicie:
-pozostały małżonek(ka),
-krewni zstępni,
-krewni wstępni,
-krewni boczni do 4 stopnia pokrewieństwa,
-powinowaci w linii prostej do 1 stopnia.
-Prawo pochowania zwłok osób wojskowych zmarłych w czynnej służbie wojskowej przysługuje właściwym organom wojskowym w myśl przepisów wojskowych. Prawo pochowania zwłok osób zasłużonych wobec Państwa i społeczeństwa przysługuje organom państwowym, instytucjom i organizacjom społecznym.

Prawo pochowania zwłok przysługuje również osobom, które do tego dobrowolnie się zobowiążą.
Przewożenie zwłok i szczątków w granicach państwa może być dokonywane bez uzyskania zezwolenia na odległość nie więcej niż 60 kilometrów, a na obszarze gmin, na których terenie nastąpił zgon, bez względu na odległość. Natomiast w obrębie państwa na odległość dalszą, przewożenie koleją, samolotami i statkami na wszelką odległość oraz wywożenie poza granice państwa może nastąpić po uzyskaniu zezwolenia właściwego inspektora sanitarnego.
Sprowadzenie zwłok albo szczątków ludzkich z obcego państwa wymaga pozwolenia, które wydaje starosta właściwy dla miejsca, w którym zwłoki albo szczątki ludzkie mają być pochowane, w porozumieniu z państwowym powiatowym inspektorem sanitarnym. Starosta występuje do właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego z wnioskiem o wydanie, w drodze postanowienia, opinii dotyczącej ich sprowadzenia. Postanowienie państwowy powiatowy inspektor sanitarny wydaje niezwłocznie.
Wydanie zezwoleń następuje na pisemny wniosek podmiotu uprawnionego do pochówku. Starosta wydaje stosowną decyzję administracyjną nie później niż w terminie 3 dni od dnia otrzymania wniosku.

Wniosek taki nie podlega opłacie i powinien zawierać następujące dane:
-nazwisko, imię lub imiona, adres zamieszkania wnioskodawcy,
-nazwisko, imię lub imiona, nazwisko rodowe, datę i miejsce urodzenia, ostatnie miejsce zamieszkania osoby zmarłej,
-datę i miejsce zgonu,
-miejsce, z którego zwłoki lub szczątki ludzkie zostaną przewiezione,
-miejsce pochówku,
-środek transportu, którym zostaną przewiezione zwłoki albo szczątki ludzkie,
-czasem wymagana jest również informacja o tym kto ponosi koszt pochówku, np. rodzina, pracodawca (jako informacja dodatkowa),
-oświadczenie podmiotu uprawnionego do pochowania zwłok albo szczątków ludzkich, czy zgon nastąpił na skutek choroby zakaźnej wymienionej w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 3a ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych.W przypadku śmierci na skutek choroby zakaźnej, wymienionej w wykazie ustalanym przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zezwolenie na przewóz zwłok nie może być udzielone przed upływem dwóch lat od dnia zgonu. Wyjątki od tej zasady może stosować minister właściwy do spraw zdrowia, który może te uprawnienia przekazać wojewódzkim inspektorom sanitarnym.

W przypadku, gdy z wnioskiem występuje podmiot inny niż uprawniony członek rodziny - winien on dodatkowo dołączyć do wniosku dokument upoważniający go do załatwiania w imieniu uprawnionego wszelkich spraw formalno-prawnych, związanych z transportem zwłok lub szczątków ludzkich z obcego państwa. Na sprowadzenie zwłok i szczątków, bądź popiołów powstałych w wyniku spopielenia zwłok (które przewozi się w urnie) z obcego państwa należy również uzyskać zezwolenie starosty właściwego dla miejsca, w którym zwłoki i szczątki mają być pochowane, działającego w porozumieniu z właściwym inspektorem sanitarnym. Przewóz spopielonych zwłok ludzkich może odbywać się dowolnym środkiem transportu, w sposób zapewniający poszanowanie dla tych zwłok.

Ekshumacja to wydobycie zwłok lub szczątków w celu dokonania oględzin sądowych, lekarskich (np. aby ustalić bądź potwierdzić przyczynę zgonu) lub w celu przeniesienia ich do innego grobu.
Nadzór nad ekshumacją sprawuje właściwy powiatowy lub portowy inspektor sanitarny. O ekshumacji należy też zawiadomić na piśmie zarząd cmentarza. Ekshumacja zwłok i szczątków jest dopuszczalna w okresie od 16 października do 15 kwietnia, z tym że właściwy powiatowy lub portowy inspektor sanitarny może dopuścić wykonanie ekshumacji w innym czasie, przy zachowaniu ustalonych przez niego środków ostrożności. Ekshumację przeprowadza się we wczesnych godzinach rannych.
Jeśli ktoś chce wykonać ekshumacje to najpierw należy spełnić określone warunki formalne. Pierwszym krokiem jest ustalenie wraz z zarządem Cmentarza terminu ekshumacji, następnie Cmentarz musi wyrazić zgodę na miejsce pochówku. Kolejnym krokiem jest złożenie wniosku do sanepidu, który odpowiada za dany Cmentarz. Wniosek powinien zostać złożony jedynie przez najbliższą osobę Zmarłego.

Osobami upoważnionymi do złożenia wniosku o ekshumację zwłok są:
-małżonka lub małżonek osoby zmarłej,
-krewni zstępni (potomek w linii prostej: dziecko, wnuk, prawnuk),
-krewni wstępni (przodek w linii prostej: rodzice, dziadkowie, pradziadkowie),
-krewni boczni do czwartego stopnia pokrewieństwa,
-powinowaci w linii prostej do pierwszego stopnia,
-osoby dobrowolnie do tego zobowiązujące się.